پرسش:اگر خدا تواب است، پس اين چيست: ان الله يحب التوابين؟ فرق اين دو تواب چيست؟
پاسخ:
توبه یعنی رو نمودن بعد از پشت کردن. آنگاه که بنده گناه نمود ، به خدا پشت کرده ، پس چون توبه کند به خدا رو نموده است ؛ از این رو برگشت از گناه را توبه گویند ؛ که در اصل برگشت به سوی خداست. و توّاب یعنی کسی که رو نمودن به خدا صفت دائمی او شده و این صفت در وی راسخ گشته است.
امّا چون بنده گناه نماید ، خدواند نیز ـ چون مادران که از سر مهر روی از فرزند خاطی بر می گردانند ـ روی رحمت خویش را از بنده اش برمی گرداند و مهر خود را از او می گیرد تا بنده هراسان گشته به خدا رو کند. پس چون بنده رو نمود ، خداوند نیز با نظر رحمت به او روی می کند ؛ و این است توبه ی خدا ؛ و چون این صفت برای خدا دائمی است لذا توّابش گویند.
پس خدا هم توّاب است هم بنده ی توّاب را دوست می دارد ؛ و اساساً توّاب بودن خدا به بنده اش ، عین حبّ خدا به بنده ی توّاب می باشد.
البته خدا را توبه ای دیگر نیز می باشد که قبل از توبه عبد است ؛ و آن توبه این است که خداوند در عین اینکه نظر رحمت خود را از بنده برگرفته ولی گاه رحمت خود را به او می چشاند ، چه با نشان دادن لطف و چه با نشان دادن آثار غضب ، تا بنده برگردد. مانند مادران دلسوز که در عین قهر ، گاه علائمی نیز ظاهر می سازد تا کودک بهانه ی عذرخواهی پیدا کند.
لذا توبه ی بنده بین دو توبه ی خدا قرار دارد.
نظرات شما عزیزان: